Κάτω στον Πειραιά...

πες μου κι εσυ πόσο ανάγκη με έχεις....
δείξε μου έστω και λίγο την αγκαλιά σου κι απόψε....

δε θα κοιμηθώ..θα σεργιανίσω...
θα σε βρώ στα στενάκια της Δραγατσανίου...εκεί που αιμοραγούσες μετα την μέρα του χωρισμού...
θα σε βρώ στα στιχάκια απο Χαίνηδες που με έμαθε να ακούω επιτέλους.....πόσο καιρό περίμενα εσένα για να μάθω να πιστέυω στο τώρα και όχι στο αύριο...

έλα...έλα μαζί μου....έλα να γυρίσουμε στα Καμίνια...στην Κοκκινιά...στην Δραπετσώνα....στα βρώμικα νερά που περπάτησε και ο Καββαδίας...
Κάτω στο λιμάνι που αγάπησε...

Έλα....εδώ είναι και η Μελίνα..και ο Μάνος μαζί της....οι ρεμπέτες στην γωνιά στο κουτουκάκι του Κυρ Φάνη παίζουν τα απογορευμένα...
.,.ύστερα αστυνομία...χαφιέδες...συμπλοκές....αίμα...αίμα παντού...
η φανέλλα μου βάφτηκε κόκκινη...και έτσι θα μείνει..

Άσε το γρέζι να μπέι μέσα σου...άσε το λάδι να βρωμίσει την μπλούζα σου...
φέρε την μοράβια να μπεί στα νύχια...
άκου τον πόνο του καθένα...πνίξε και τον δικό σου....

Μετά Κατοχή....εξορία......εκτελέσεις.....

Κάτω στον Πειραιά....στο μουράγιο.....φτώχεια....γκρίνια....αγάπη...έρωτας...πόθος!

Ναι καλά είπε και μια φίλη.....η μπάλα....απο τα λίγα αληθινά πάθοι....μακρυά απο ονόματα και λεφτά....

Η Κυριακή πλησιάζει....πολλοί με κόκκινες φανέλες Rivaldo...εκείνος με κίτρινη...

ποιός θα νικήσει?....το όνομα?..οι χορηγοί?...οι εφημερίδες?...

Όχι....εσύ και εγώ....εμείς θα κερδίσουμε...μια μέρα ακόμα...θα ζήσουμε το αληθινό πάθος μας..

Και αν θές να κεράσεις μελομακάρονα....δεκτόν.....δεν θα αρνηθώ....αντιθέτως μπορεί και να γλυκαθώ...
αλλά...τον γλυκό δροσερό φραπέ του καλοκαιριού...ποιός θε να τον πιεί?
οεοο??

Αρχίζει το μάτς...λα λα λα λα!!!

ΥΓ
Βάλε το κόκκινο φουστάνι..εκείνο που σε κάνει να μοιάζεις πυρκαγιά......Για τον Κυριάκο αυτο!..χεχε!!!