Ποιό το χρώμα της Αγάπης ; Μαζί και ο Τσιτσάνης...

Καλή μας Κυριακή...

Ο Τσιτσάνης μου θυμίζει τον Τάσο του τότε.....και ο Λουδοβίκος ήρθε στο ονειρό μου...και δεν με άφησε να κοιμηθώ...

Foolish Games της Jewel....Σάββατο βράδυ...

You took your coat off and stood in the rain
You were always crazy like that
I watched from my window
Always felt I was outside looking in on you
You were always the mysterious one with dark eyes and careless hair
You were fashionably sensitive, but too cool to care
Then you stood in my doorway, with nothing to say
Besides some comment on the weather
Well in case you failed to notice, in case you failed to see
This is my heart bleeding before you, this is me down on my knees
These foolish games are tearing me apart
Your thoughtless words are breaking my heart
You're breaking my heart
You were always brilliant in morning
Smoking your cigarettes and talking over coffee
You philosophies on art, Baroque moved you
You loved Mozart and you'd speak of your loved ones
As I clumsily strummed my guitar
You'd teach me of honest things
Things that were daring, things that were clean
Things that knew what an honest dollar did mean
So I hid my soiled hands behind my back
Somewhere along the line I must've gone off track with you
Excuse me, think I've mistaken you for somebody else
Somebody who gave a damn, somebody more like myself
These foolish games are tearing me apart
You're tearing me, tearing me, tearing me apart
Your thoughtless words are breaking my heart
You're breaking my heart
You took off your coat and stood in the rain
You were always crazy like that

strawberry fields forever...

Πώς να μην γράψω;
....μιλάμε για την μία και μοναδική μπάντα όλων των εποχών...τους Beatles....ούτε σκαθάρια, ούτε άλλες τέτοιες μπούρδες που συνδιάζουν αυτην την παρέα φίλων εως την πιο πολυ εμπνευσμένη και χαρισματική παρέα δεκαέτιες τώρα...

Πέρασα χτες την καθιερωμένη βολτίτσα απο το Metropolis και να σου ξάφνα μπροστά μου το soundtrack του μιούσικαλ Across the Universe...δεν έχει βγει ακόμα στις αίθουσες.....
Μια ταινία γεμάτη απο τραγούδια των Beatles και ένα απλό love story σενάριο μα με τούτα τα κομμάτια δεν γίνεται να είναι απλό...

Κατέβενα την παραλιακή πριν λιγάκι ( ώρα 7,00πμ) και ήθελα να ανάψω τα alarm και να πάν να χαζέψω την θάλασσα...
Something in her eyes....Strawberry Fields Forever....Let it Be.....Across the Universe...Hey Jude......Oh Darling......

και συνεχίζω εγώ.....i have just seen a face i cant forget...the time or place that we have met...la la la la la!!!

και το σ/κ....μόλις ξεκίνησε.....

ps

σε ενα σημείο της ταινίας ο ήρωας....το παλικάρι μας δηλαδή...στέκεται σε ενα τοίχο με "ματωμένες" φράουλες.....μιλάμε για genius...όποιος το σκέφτηκε....οι beatle-fans καταλαβένουν....u know what i mean....

αποκοιμήθηκα

Καλησπέρα...

χάθηκα....με βρήκα....τόσα πολλά μαζεμένα...
Έπιασα στα τάστα της κιθάρας τις προάλλες το τραγουδάκι μου για την Λάρισα...εκείνο που λέει...
"και γω θα μείνω στον Πειραιά, στη Νίκαια στην Κοκκινιά,
μήπως και ο Θρύλος βάλει γκολ και έρθει το πολυπόθητο διπλό που όλο ζητάω..."
Προφητικό για όλατο τραγουδάκι...
Ποιος το φανταζόταν......ήρθε το άτιμο....και όσο και αν κουράσαμε τους πράσινους, τους κίτρινους και όλο το ουράνιο τόξο με τους πανηγυρισμούς μας, προσπαθήστε να καταλάβετε ένα....όλοι σας....η μαγεία εκεί κρύβεται...σε αυτήν την αιώνια κόντρα...στο πάθος όλων μας....
Το έχω πεί άλλωστε.....οι κόκκινοι δεν θα υπήρχαν δίχως τους πράσινους και οι πράσινοι δίχως τους κόκκινους...
....αρκετά με την μπάλλα.....Πάντως και τον αγώνα με την Real Madrid στο κλειστό ταβερνάκι του Κυρ Μήτσου θα το δώ...εκεί με το φρέσκο ψαράκι μας...τις μπύρες μας και όλες τις γενεές να κοιτάζουνε με το ίδιο πάθος τον αγώνα....
τέλος.....
..
.....
μετά γενέθλια....happy birthday to us....πλέον στα 27.....τι όμορφα.....!
με λιγοστούς φίλους και ενα κλίμα θετικότητας....δεν θέλω να θυμάμαι παρουσίες...μόνο τις απουσίες....εκείνες τις σκιές επάνω στους τοίχους......
..
....
χτες έμαθα αλήθειες....Είπα καληνύχτα και γύρισα πλευρό....σε ζήτησα....πόσες φορές δεν το έχω κάνει άλλωστε.....μα χτες το ένιωσα....η τελευταία ματιά μου ήτανε χαρισμένη σε σένα...στην φωτογραφία σου πίσω απο την πόρτα....
.........και ήρθες......
μου μίλησες......θυμάμαι λίγα μα αρκετά....
το χέρι σου με πήρε αγκαλιά....το αστείο είναι οτι είσαι καλά....ντυμένος με πανέμορφα ρούχα....φώτιζες....
πόσο θέλω να έρθω....ξέρεις τι έλεγα σήμερα με μένα....έλεγα πως βρήκαμε την Ιθάκη πρώτα και ανακαλύψαμε μετά το ταξίδι...
ενώ εσείς....το ανάποδο.....κάνατε το ταξίδι και καταλήξατε στην Ιθάκη....
εκτός και αν ισχύει το εξής Πατέρα....
μήπως το τέλος είναι η πραγματική Ιθάκη;

Η Τάνια τραγουδά δυο μέρες τώρα....μέσα μου....
για να είναι πάντα ίδια...αλλάζουν όλα...
μαμά;....γερνάω μαμά....φοβάμαι.....
και κλείνω με ενα πολύ αγαπημένο.....σαν απόκληρος γυρίζω στην κακούργα ξενιτιά
περιπλανώμενος - δυστυχισμένος μακρυά απο της Μάνας μου την αγκαλιά...
Λονδίνο.....σε ξέχασα Λονδίνο......με ξέχασες και συ.....
"Κάτω απο φώτα κόκκινα κοιμάται το Λονδίνο"....έτσι έλεγα στα live...και οι Σαλονικείς ξενέρωναν.....μα εγω έτσι ένιωθα....και ο Καββαδίας σίγουρα με έχει συγχωρέσει...
...πώς άλλωστε να μην με έχει συγχωρέσει...αφου εκεί στα βρώμικα νερά του Τάμεση του είπε εκείνη το Σ'αγαπώ....και όχι στην Σαλόνικα...
..αυτά τα βρωμιάρικα νερά φταίνε...αυτά που καθάριζαν την ψυχή μας...
...
.....