Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2007

μια μέρα μετά...





λές να μην μιλάγαμε απόψε πατέρα;

τα διάφανα κρίνα επιστρέψανε στα ακουστικά μετά απο καιρό...

"το σώμα αυτό είναι δειλό....τα χέρια σου να ναι λεπτά.."

τελικά εδώ μέσα γήπεδο το κατάντησα...

χτές 1-0 με την ΑΕΚ...στιγμές τρέλλας στο γκολ....μια αγκαλιά...τι πράμα και αυτό ρε παιδί μου...
ένα πράμα όλοι...κουβάρι...αγκαλιάζεις τον δίπλα σου, τον φιλάς και δεν τον ξέρεις...
είστε όμως Ένα.....One που έλεγε και ο Bono με τους U2....

πάγωσα απο το κρύο...εκείνη με γύρισε σε σένα...εγώ την γύρισα σε σένα πάλι...
ίσως την κουράσω....λές;....μήπως κουράσω εμένα....ακόμα αίμα...πόσο ακόμα αναρωτιέμαι μερικές στιγμές....
τι σημασία έχει...
σήμερα ψώνια....εγώ και εκείνη....τρίτη χρονιά φέτος και πάλι διαφορετικά είναι...
κάτι λείπει...

σε γυρίζω στο χτές...
χέρια στις τσέπες..κεφάλι κάτω...δρόμο για επιστροφή...
στον δρόμο όμως...
ενας κουρασμένος φύλακας παλιάς αποθήκης....Φίλε;..ήσουν γήπεδο;...πόσο βγήκε;
...του απαντώ...
-πανηγυρίζει σαν μικρό παιδί.......πάω να φύγω....
Κάτσε μου λέει λίγο....στέκομαι τον κοιτώ......ποιός το βαλε το γκολ;
-Ο Κοvasevic του απαντώ...
...χαμογελά....
φέυγω....καλό βράδυ...καλή βάρδυα...

..συνεχίζω τα βήματα μου....στο φανάρι σταματά ένα σκουπιδιάρικο...δύο τύποι απο πίσω στέκονται στα χερούλια του φορτηγού και κατεβένουν καθε τόσο να φορτώσουν τους κάδους σκουπιδιών...ο ένας με ρωτά..
Πόσο βγήκε αδερφέ;.....αδερφό ποτε μου δεν είχα...όμως τώρα νιώθω πως έχω....
..
.....1-0 του λέω....
...ο Θρύλος έ?
ναί....
...κοιτάζει τον διπλανό του.....Yesss!!...του κάνει με χαρακτηριστικό πανηγυρικό τρόπο....ο συνάδελφοσ προφανώς αεκτζής ή βάζελος....

συνεχίζω πιο κάτω.....στην στροφή στο τέλος του δρόμου οι κοπελιές περιμένουν τα διψασμένα αγόρια να το γιορτάσουν...
..φοράνε τα κόκκινα φτερά τους και τα μισοριγμένα σουτιέν τους χαρίζουν ερωτικό πάθος και στον πιο ξεχασμένο άνθρωπο...
..ανάβω το καρέλια μου και χαμογελώ.....
...προσπερνάω.....φτάνω στο αμάξι....βάζω ράδιο....
μπρός η μηχανή...

καλό βράδυ...και εις άλλες νίκες....

ΥΓ
εύχομαι να πιούμε και εμείς τον φραπέ το καλοκαίρι...το μελομακάρονο πάντως δεν το δέχτηκα....δεν είμαι αγενής αλλά το σπιτικό έχει άλλη γλύκα..

Καλά Χριστούγεννα....με υγεία.....

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2007

Κάτω στον Πειραιά...



πες μου κι εσυ πόσο ανάγκη με έχεις....
δείξε μου έστω και λίγο την αγκαλιά σου κι απόψε....

δε θα κοιμηθώ..θα σεργιανίσω...
θα σε βρώ στα στενάκια της Δραγατσανίου...εκεί που αιμοραγούσες μετα την μέρα του χωρισμού...
θα σε βρώ στα στιχάκια απο Χαίνηδες που με έμαθε να ακούω επιτέλους.....πόσο καιρό περίμενα εσένα για να μάθω να πιστέυω στο τώρα και όχι στο αύριο...

έλα...έλα μαζί μου....έλα να γυρίσουμε στα Καμίνια...στην Κοκκινιά...στην Δραπετσώνα....στα βρώμικα νερά που περπάτησε και ο Καββαδίας...
Κάτω στο λιμάνι που αγάπησε...

Έλα....εδώ είναι και η Μελίνα..και ο Μάνος μαζί της....οι ρεμπέτες στην γωνιά στο κουτουκάκι του Κυρ Φάνη παίζουν τα απογορευμένα...
.,.ύστερα αστυνομία...χαφιέδες...συμπλοκές....αίμα...αίμα παντού...
η φανέλλα μου βάφτηκε κόκκινη...και έτσι θα μείνει..

Άσε το γρέζι να μπέι μέσα σου...άσε το λάδι να βρωμίσει την μπλούζα σου...
φέρε την μοράβια να μπεί στα νύχια...
άκου τον πόνο του καθένα...πνίξε και τον δικό σου....

Μετά Κατοχή....εξορία......εκτελέσεις.....

Κάτω στον Πειραιά....στο μουράγιο.....φτώχεια....γκρίνια....αγάπη...έρωτας...πόθος!

Ναι καλά είπε και μια φίλη.....η μπάλα....απο τα λίγα αληθινά πάθοι....μακρυά απο ονόματα και λεφτά....

Η Κυριακή πλησιάζει....πολλοί με κόκκινες φανέλες Rivaldo...εκείνος με κίτρινη...

ποιός θα νικήσει?....το όνομα?..οι χορηγοί?...οι εφημερίδες?...

Όχι....εσύ και εγώ....εμείς θα κερδίσουμε...μια μέρα ακόμα...θα ζήσουμε το αληθινό πάθος μας..

Και αν θές να κεράσεις μελομακάρονα....δεκτόν.....δεν θα αρνηθώ....αντιθέτως μπορεί και να γλυκαθώ...
αλλά...τον γλυκό δροσερό φραπέ του καλοκαιριού...ποιός θε να τον πιεί?
οεοο??

Αρχίζει το μάτς...λα λα λα λα!!!

ΥΓ
Βάλε το κόκκινο φουστάνι..εκείνο που σε κάνει να μοιάζεις πυρκαγιά......Για τον Κυριάκο αυτο!..χεχε!!!

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2007

μια απο τα ιδια και απόψε...

είπα να συνεχίσω και απόψε με λα-λα που λέει και μια φίλη...

άραγε εσύ με θυμάσαι καθόλου;

εσυ που κάθε μερα έπερνες το Α3 για Αθήνα;...εσύ που τισ έμοιαζες τοσο πολύ;
..
.....εσύ γλυκιά μου αθωότητα....εσύ εκεί στο 1998-1999....

και γω εδώ....στο τέλος του 2007..

i am already torn...

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2007

αναμνήσεις.....πάντα μουσικές...

Καλησπέρα...

πάει καιρός έ?

.....δεν το κατάλαβα.....

σήμερα βρέθηκα με κάτι φίλους μετά απο καιρό...και γύρισα τυχαία στο χτές.....

ακούσαμε μουσικές.....και δίχως άλλα λόγια.....απολάυστε κάτι απο τα παλιά...απο τα αγαπημένα 90's............

tell me why are we so blind to see that the ones we hurt are you and me?!?

όνειρα γλυκά....

Α.


Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2007

Ποιό το χρώμα της Αγάπης ; Μαζί και ο Τσιτσάνης...




Καλή μας Κυριακή...

Ο Τσιτσάνης μου θυμίζει τον Τάσο του τότε.....και ο Λουδοβίκος ήρθε στο ονειρό μου...και δεν με άφησε να κοιμηθώ...

Foolish Games της Jewel....Σάββατο βράδυ...



You took your coat off and stood in the rain
You were always crazy like that
I watched from my window
Always felt I was outside looking in on you
You were always the mysterious one with dark eyes and careless hair
You were fashionably sensitive, but too cool to care
Then you stood in my doorway, with nothing to say
Besides some comment on the weather
Well in case you failed to notice, in case you failed to see
This is my heart bleeding before you, this is me down on my knees
These foolish games are tearing me apart
Your thoughtless words are breaking my heart
You're breaking my heart
You were always brilliant in morning
Smoking your cigarettes and talking over coffee
You philosophies on art, Baroque moved you
You loved Mozart and you'd speak of your loved ones
As I clumsily strummed my guitar
You'd teach me of honest things
Things that were daring, things that were clean
Things that knew what an honest dollar did mean
So I hid my soiled hands behind my back
Somewhere along the line I must've gone off track with you
Excuse me, think I've mistaken you for somebody else
Somebody who gave a damn, somebody more like myself
These foolish games are tearing me apart
You're tearing me, tearing me, tearing me apart
Your thoughtless words are breaking my heart
You're breaking my heart
You took off your coat and stood in the rain
You were always crazy like that

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2007

strawberry fields forever...




Πώς να μην γράψω;
....μιλάμε για την μία και μοναδική μπάντα όλων των εποχών...τους Beatles....ούτε σκαθάρια, ούτε άλλες τέτοιες μπούρδες που συνδιάζουν αυτην την παρέα φίλων εως την πιο πολυ εμπνευσμένη και χαρισματική παρέα δεκαέτιες τώρα...

Πέρασα χτες την καθιερωμένη βολτίτσα απο το Metropolis και να σου ξάφνα μπροστά μου το soundtrack του μιούσικαλ Across the Universe...δεν έχει βγει ακόμα στις αίθουσες.....
Μια ταινία γεμάτη απο τραγούδια των Beatles και ένα απλό love story σενάριο μα με τούτα τα κομμάτια δεν γίνεται να είναι απλό...

Κατέβενα την παραλιακή πριν λιγάκι ( ώρα 7,00πμ) και ήθελα να ανάψω τα alarm και να πάν να χαζέψω την θάλασσα...
Something in her eyes....Strawberry Fields Forever....Let it Be.....Across the Universe...Hey Jude......Oh Darling......

και συνεχίζω εγώ.....i have just seen a face i cant forget...the time or place that we have met...la la la la la!!!

και το σ/κ....μόλις ξεκίνησε.....

ps

σε ενα σημείο της ταινίας ο ήρωας....το παλικάρι μας δηλαδή...στέκεται σε ενα τοίχο με "ματωμένες" φράουλες.....μιλάμε για genius...όποιος το σκέφτηκε....οι beatle-fans καταλαβένουν....u know what i mean....