Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2007

μια μέρα μετά...





λές να μην μιλάγαμε απόψε πατέρα;

τα διάφανα κρίνα επιστρέψανε στα ακουστικά μετά απο καιρό...

"το σώμα αυτό είναι δειλό....τα χέρια σου να ναι λεπτά.."

τελικά εδώ μέσα γήπεδο το κατάντησα...

χτές 1-0 με την ΑΕΚ...στιγμές τρέλλας στο γκολ....μια αγκαλιά...τι πράμα και αυτό ρε παιδί μου...
ένα πράμα όλοι...κουβάρι...αγκαλιάζεις τον δίπλα σου, τον φιλάς και δεν τον ξέρεις...
είστε όμως Ένα.....One που έλεγε και ο Bono με τους U2....

πάγωσα απο το κρύο...εκείνη με γύρισε σε σένα...εγώ την γύρισα σε σένα πάλι...
ίσως την κουράσω....λές;....μήπως κουράσω εμένα....ακόμα αίμα...πόσο ακόμα αναρωτιέμαι μερικές στιγμές....
τι σημασία έχει...
σήμερα ψώνια....εγώ και εκείνη....τρίτη χρονιά φέτος και πάλι διαφορετικά είναι...
κάτι λείπει...

σε γυρίζω στο χτές...
χέρια στις τσέπες..κεφάλι κάτω...δρόμο για επιστροφή...
στον δρόμο όμως...
ενας κουρασμένος φύλακας παλιάς αποθήκης....Φίλε;..ήσουν γήπεδο;...πόσο βγήκε;
...του απαντώ...
-πανηγυρίζει σαν μικρό παιδί.......πάω να φύγω....
Κάτσε μου λέει λίγο....στέκομαι τον κοιτώ......ποιός το βαλε το γκολ;
-Ο Κοvasevic του απαντώ...
...χαμογελά....
φέυγω....καλό βράδυ...καλή βάρδυα...

..συνεχίζω τα βήματα μου....στο φανάρι σταματά ένα σκουπιδιάρικο...δύο τύποι απο πίσω στέκονται στα χερούλια του φορτηγού και κατεβένουν καθε τόσο να φορτώσουν τους κάδους σκουπιδιών...ο ένας με ρωτά..
Πόσο βγήκε αδερφέ;.....αδερφό ποτε μου δεν είχα...όμως τώρα νιώθω πως έχω....
..
.....1-0 του λέω....
...ο Θρύλος έ?
ναί....
...κοιτάζει τον διπλανό του.....Yesss!!...του κάνει με χαρακτηριστικό πανηγυρικό τρόπο....ο συνάδελφοσ προφανώς αεκτζής ή βάζελος....

συνεχίζω πιο κάτω.....στην στροφή στο τέλος του δρόμου οι κοπελιές περιμένουν τα διψασμένα αγόρια να το γιορτάσουν...
..φοράνε τα κόκκινα φτερά τους και τα μισοριγμένα σουτιέν τους χαρίζουν ερωτικό πάθος και στον πιο ξεχασμένο άνθρωπο...
..ανάβω το καρέλια μου και χαμογελώ.....
...προσπερνάω.....φτάνω στο αμάξι....βάζω ράδιο....
μπρός η μηχανή...

καλό βράδυ...και εις άλλες νίκες....

ΥΓ
εύχομαι να πιούμε και εμείς τον φραπέ το καλοκαίρι...το μελομακάρονο πάντως δεν το δέχτηκα....δεν είμαι αγενής αλλά το σπιτικό έχει άλλη γλύκα..

Καλά Χριστούγεννα....με υγεία.....

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2007

Κάτω στον Πειραιά...



πες μου κι εσυ πόσο ανάγκη με έχεις....
δείξε μου έστω και λίγο την αγκαλιά σου κι απόψε....

δε θα κοιμηθώ..θα σεργιανίσω...
θα σε βρώ στα στενάκια της Δραγατσανίου...εκεί που αιμοραγούσες μετα την μέρα του χωρισμού...
θα σε βρώ στα στιχάκια απο Χαίνηδες που με έμαθε να ακούω επιτέλους.....πόσο καιρό περίμενα εσένα για να μάθω να πιστέυω στο τώρα και όχι στο αύριο...

έλα...έλα μαζί μου....έλα να γυρίσουμε στα Καμίνια...στην Κοκκινιά...στην Δραπετσώνα....στα βρώμικα νερά που περπάτησε και ο Καββαδίας...
Κάτω στο λιμάνι που αγάπησε...

Έλα....εδώ είναι και η Μελίνα..και ο Μάνος μαζί της....οι ρεμπέτες στην γωνιά στο κουτουκάκι του Κυρ Φάνη παίζουν τα απογορευμένα...
.,.ύστερα αστυνομία...χαφιέδες...συμπλοκές....αίμα...αίμα παντού...
η φανέλλα μου βάφτηκε κόκκινη...και έτσι θα μείνει..

Άσε το γρέζι να μπέι μέσα σου...άσε το λάδι να βρωμίσει την μπλούζα σου...
φέρε την μοράβια να μπεί στα νύχια...
άκου τον πόνο του καθένα...πνίξε και τον δικό σου....

Μετά Κατοχή....εξορία......εκτελέσεις.....

Κάτω στον Πειραιά....στο μουράγιο.....φτώχεια....γκρίνια....αγάπη...έρωτας...πόθος!

Ναι καλά είπε και μια φίλη.....η μπάλα....απο τα λίγα αληθινά πάθοι....μακρυά απο ονόματα και λεφτά....

Η Κυριακή πλησιάζει....πολλοί με κόκκινες φανέλες Rivaldo...εκείνος με κίτρινη...

ποιός θα νικήσει?....το όνομα?..οι χορηγοί?...οι εφημερίδες?...

Όχι....εσύ και εγώ....εμείς θα κερδίσουμε...μια μέρα ακόμα...θα ζήσουμε το αληθινό πάθος μας..

Και αν θές να κεράσεις μελομακάρονα....δεκτόν.....δεν θα αρνηθώ....αντιθέτως μπορεί και να γλυκαθώ...
αλλά...τον γλυκό δροσερό φραπέ του καλοκαιριού...ποιός θε να τον πιεί?
οεοο??

Αρχίζει το μάτς...λα λα λα λα!!!

ΥΓ
Βάλε το κόκκινο φουστάνι..εκείνο που σε κάνει να μοιάζεις πυρκαγιά......Για τον Κυριάκο αυτο!..χεχε!!!